Yayınlanma tarihi: 6 Mart 2015 – Yeni Özgür Politika (internet sitesi arşivine erişim bulunmamaktadır)
Daha önce de yazdığımız gibi dünyada barış süreçleri üç aşamada gerçekleşiyor. Birinci aşama kapalı kapılar ardında gerçekleşiyor ve müzakerenin taraflarını, biçimi ve çerçevesini belirliyor. Müzakere yasası olarak hatırlayacağımız yasa ikinci sürece geçmenin birinci adımıydı. Başbakanlıkta gerçekleşen ve HDP heyeti ile hükümet heyetinin birlikte açıkladığı on maddelik müzakere taslağı, ikinci aşamanın gerçekleşmesi için atılmış olan ikinci adım olarak görülebilir. Ancak ikinci aşamaya geçmek için olması gereken bir başka önemli adım henüz atılmadı. Bu adım müzakere başlıklarının kimler tarafından tartışılacağının belirlenmesi, izleme kurulu ve sekreteryanın oluşturulması ve tarafların eşit şartlarda masada yer alabileceği altyapının kurulmasını yani Öcalan’ın örgütü ve diğer aktörlerle görüşebilmesinin sağlanmasını içeriyor. Türkiye’de bir de elbette müzakerenin demokratik kesimlerin katılımıyla gerçekleşmesini baştan engelleyen ve toplumu siyasetin tamamen dışına iten iç güvenlik yasasının iptal edilmesi, ya da ciddi bir revizasyona gitmesi gerekiyor. Çünkü müzakere başlıkları toplumun tüm kesimlerini ilgilendirecek şekilde hazırlanmış ve demokratik güçlerin tümünü yeni bir birlikte yaşama sözleşmesini tartışmaya davet ediyor.
Ateşkesin tahkimi bu şartlar gerçekleştiğinde önemli olacaktır. Yani ikinci aşamaya hakikaten geçilip müzakere başlıkları heyetler taraflar ve toplumsal kesimler tarafından tartışılmaya başladığı zaman.
AKP Hükümeti ile üçüncü aşamaya geçmenin ve hakikaten demokratik ve özgürlükçü, Türkiye’de süregelen ve her kesime karşı yürütülen düşük yoğunluklu iç savaşı durduracak bir akiti oluşturmanın imkanı olmadığı açık. Selahattin Demirtaş’ın dediği gibi barış AKP ile değil HDP ile gelecektir.
Bundan dolayı asıl mesele HDP ve HDP’nin temsil ettiğini ve içerdiğini iddia ettiği toplumsallığın harekete geçmesi, alan kazanması, çoğalması ve kendini yönetebilmesi meselesi.
Aynı zamanda Ortadoğu konjonktüründe ateşkesin tahkimi dendiğinde silahların bırakılmasından bahsedilmediği de açık. Dünyada birçok kişi bölgede barışın sağlanması ve özgürlükçü bir dünyanın kurulmasının aktörlerinden birini PKK olarak görürken ve Kürt halkı dört farklı parçada dört farklı şekilde ezilir ve mücadele ederken PKK’nin silahlara veda demesi imkansız. Öte yandan bana sorarsanız kadınlar özgürleşmedikçe, ataerkil düzen topyekün sona ermedikçe PKK’nin erkek üyelerinden geçtim, kadın üyelerinin silah bırakması için hiç bir ikna edici sebep, kadınları bağlayıcı hiç bir uluslararası kanun da yok.
HDP’ye geri dönecek olursak: Yine daha önceden yazdığım gibi HDP’nin bugün seçimlerde yüzde 20’yi hedeflemesi gerekir. HDP için en zorlayıcı olan çatışma ortamı olurdu. AKP ve MHP’nin arasının açılması HDP’nin hedef olacağı doğrudan saldırıları sınırlayacaktır. HDP hiç bir dönemde mücadele ve müzakereyi birlikte yürütmeyi bu kadar etkin bir biçimde başarmamıştı. Bir yandan müzakere çağrısını sürdürürken, bir yandan da iktidarı halk nezdinde böylesi güçlü deşifre etmemişti. Bu da kanımca hem Rojava zaferinin, hem de müzakere aşamalarının devam etmesinin sonucu.
Ancak HDP’nin aday profili meselesini de bir kez daha gündeme getirmek gerekiyor. Gönlümdeki HDP, akademisyenlere, insan hakları savunucularına, şiddete karşı kadın hareketine, barış için kadın hareketine, Cizreli gençlere, Lice’lilere, Roboskî’lilere, Okmeydanı’ndaki Alevilere, maden işcilerine, metal işçilerine, THY grevcilerine kendi adaylarını belirlemelerini söyleyip, onların belirlediklerini meclise sokacak toplumsal bir hareket. Hayalimdeki HDP DTK’nın kurduğu mahalle meclislerinin temsilcilerini aday yapacak bir HDP. Yani son 4 yıldır Türkiye’de mücadele edenleri, kendi güçleriyle devleti susta durdurmuşları meclise taşayacak bir hareket. Ne yazık ki şu an gönlümün en yakınına hayalimin biraz uzağına düşüyor.